16
به این ترتیب بنی‌اسرائیل صندوق عهد را به خیمه‌ای که داوود برایش بر پا کرده بود، آوردند و در حضور خدا قربانیهای سوختنی و سلامتی تقدیم کردند. ‏2 در پایان مراسم قربانی، داوود بنی‌اسرائیل را به نام خداوند برکت داد. ‏3 سپس او به هر یک از زنان و مردان یک قرص نان، یک نان خرماa و یک نان کشمشی داد.
‏4 داوود بعضی از لاویان را تعیین کرد تا در جلوی صندوق عهد قرار گیرند و خداوند، خدای اسرائیل را با سرود شکر و سپاس بگویند. آنانی که برای این خدمت تعیین شدند اینها بودند: ‏5 آساف (سرپرست این عده که سنج هم می‌نواخت)، زکریا، یعی‌ئیل، شمیراموت، یحی‌ئیل، مَتّیتیا، الی‌آب، بنایا، عوبید ادوم و یعی‌ئیل. این افراد عود و بربط می‌نواختند. ‏6 بنایا و یحزی‌ئیل که کاهن بودند، همیشه در جلوی صندوق عهد شیپور می‌نواختند.
سرودی در وصف خدا
‏7 در آن روز، داوود گروه سرایندگان را تشکیل داد تا در خیمهٔ عبادت برای شکر و سپاس خداوند سرود خوانند. آساف رهبر گروه سرایندگان بود. سرودی که آنها می‌خواندند این بود:
‏8 خداوند را شکر کنید و نام او را بخوانید؛
کارهای او را به تمام قومهای جهان اعلام نمایید.
‏9 در وصف او بسرایید و او را ستایش کنید؛
از کارهای شگفت‌انگیز او سخن بگویید.
‏10 ای طالبان خداوند شادی نمایید
و به نام مقدّس او فخر کنید!
‏11 خداوند و قوت او را طالب باشید
و پیوسته حضور او را بخواهید.
‏12 آیات و عجایبی را که به عمل آورده
و فرامینی را که صادر کرده، به یاد آورید.
‏13 ای فرزندان خادم او ابراهیم،
ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ او هستید.
 
‏14 اوست یهوه، خدای ما!
و عدالتش در تمام دنیا نمایان است.
‏15 عهد او را همیشه به یاد داشته باشید
عهدی که با هزاران پشت بسته است؛
‏16 عهد او را با ابراهیم،
و وعدهٔ او را به اسحاق!
‏17 او با یعقوب عهد بست
و به اسرائیل وعده‌ای جاودانی داد.
‏18 او گفت: «سرزمین کنعان را به شما می‌بخشم
تا ملک و میراثتان باشد.»
 
‏19 بنی‌اسرائیل قومی کوچک بودند
و در آن دیار غریب؛
‏20 میان قومها سرگردان بودند
و از مملکتی به مملکتی دیگر رانده می‌شدند.
‏21 اما خداوند نگذاشت کسی به آنها صدمه برساند،
و به پادشاهان هشدار داد که بر ایشان ظلم نکنند:
‏22 «برگزیدگان مرا آزار ندهید!
بر انبیای من دست ستم دراز نکنید!»
 
‏23 ای مردم روی زمین، در وصف خداوند بسرایید!
هر روز به مردم بشارت دهید که خداوند نجات می‌بخشد.
‏24 شکوه و جلال او را در میان ملتها ذکر کنید،
و از معجزات او در میان قومها سخن بگویید.
‏25 زیرا خداوند بزرگ است و سزاوار ستایش!
از او باید ترسید، بیش از همۀ خدایان.
‏26 خدایان سایر قومها بتهایی بیش نیستند،
اما خداوند ما آسمانها را آفریده است.
‏27 شکوه و جلال در حضور اوست،
و قدرت و شادمانی در خانه او.
 
‏28 ای تمام قومهای روی زمین، خداوند را توصیف نمایید؛
قدرت و شکوه او را توصیف نمایید؛
‏29 عظمت نام خداوند را توصیف نمایید!
با هدایا به حضورش بیایید.
خداوند را در شکوه قدوسیتش بپرستید!
‏30 ای تمام مردم روی زمین، در حضور او بلرزید.
جهان پایدار است و تکان نخواهد خورد.
 
‏31 آسمان شادی کند و زمین به وجد آید.
به همۀ قومها بگویید: «خداوند سلطنت می‌کند!»
‏32 دریا و هر چه آن را پر می‌سازد غرش کند،
صحرا و هر چه در آن است، به وجد آید.
‏33 درختان جنگل با شادی بسرایند،
در حضور خداوند که برای داوری جهان می‌آید.
 
‏34 خداوند را سپاس گویید،
زیرا او نیکوست و محبتش ابدی.
‏35 بگویید: «ای خدای نجات ما، ما را نجات ده.
ما را از میان قومها جمع کن و برهان،
تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم
و در ستایش تو فخر کنیم.»
 
‏36 متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل،
از ازل تا ابد.
آنگاه همۀ قوم گفتند: «آمین» و خداوند را ستایش کردند.
پرستش خدا در اورشلیم و جبعون
‏37 داوود ترتیبی داد که آساف و همکاران لاوی او به طور مرتب پیش صندوق عهد خداوند نگهداری می‌شد خدمت کنند و کارهای روزانهٔ آنجا را انجام دهند. ‏38 عوبید ادوم (پسر یِدوتون) با شصت و هشت همکارش نیز به ایشان کمک می‌کردند. عوبید ادوم و حوسه مسئول نگهبانی از دروازه‌ها بودند.
‏39 در ضمن خیمهٔ عبادت قدیمی که در بالای تپهٔ جبعون بود به همان صورت باقی ماند. داوود، صادوق کاهن و همکاران کاهن او را در آن خیمه گذاشت تا خداوند را در آنجا خدمت کنند. ‏40 آنها هر روز صبح و عصر، روی مذبح، قربانیهای سوختنی به خداوند تقدیم می‌کردند، همان‌طور که خداوند در تورات به بنی‌اسرائیل فرموده بود. ‏41 داوود هیمان و یِدوتون و چند نفر دیگر را هم که انتخاب شده بودند تعیین کرد تا خداوند را به خاطر محبت ابدی‌اش ستایش کنند. ‏42 آنها با نواختن شیپور و سنج و سایر آلات موسیقی، خدا را ستایش می‌کردند. پسران یِدوتون کنار دروازه می‌ایستادند.
‏43 پس از پایان مراسم، مردم به خانه‌هایشان رفتند و داوود بازگشت تا خانهٔ خود را تبرک نماید.